Jeżeli nasze dziecko zostało poddane kompleksowej diagnostyce słuchu i lekarz specjalista audiolog lub otolaryngolog postawił diagnozę NIEDOSŁUCH, stajemy przed ogromnym wyzwaniem zapewnienia dziecku właściwej opieki, aby mogło rozwijać się tak jak jego rówieśnicy.

Jeśli taki niedosłuch został stwierdzony tuż po narodzinach, mamy do czynienia z sytuacją niezwykle trudną, ponieważ musimy nauczyć dziecko słuchania. Nie mamy możliwości odwołania się do wcześniej poznanych dźwięków, gdyż dziecko ich nie zna. Nie ma też opanowanej mowy, a słuch konieczny jest do tego, by mówiło.

Niedosłuch może być:

• przewodzeniowy,

• odbiorczy.

Można też podzielić go pod względem głębokości ubytku słuchu:

• niedosłuch stopnia lekkiego,

• umiarkowanego,

• znacznego,

• głębokiego.

W zależności od tego, jaki to niedosłuch, wybieramy dalszą drogę postępowania. Lekarz prowadzący może zalecić aparatowanie (przy niedosłuchu odbiorczym) lub wskazać konieczność implantowania. Może też okazać się, że niedosłuch (przewodzeniowy) spowodowany jest np. płynem w uszach i należy wprowadzić leczenie farmakologiczne lub przeprowadzić zabieg drenażu.

Pamiętajmy, że doboru i ustawień urządzeń wspomagających odbiór dźwięków powinien dokonywać odpowiednio wykwalifikowany protetyk słuchu. Aparatowanie bądź implantowanie to tylko początek, najważniejsza jest rehabilitacja słuchu. Im wcześniej wdrożona, tym lepiej pozwala dziecku odbierać bodźce słuchowe, nabywać umiejętności słuchania i słyszenia.