Poradnie Pedagogiczno-Psychologiczne

Publiczne poradnie psychologiczno-pedagogiczne, w tym publiczne poradnie specjalistyczne, udzielają dzieciom, od momentu urodzenia, i młodzieży pomocy psychologiczno-pedagogicznej oraz pomocy w wyborze kierunku kształcenia i zawodu, udzielają rodzicom i nauczycielom pomocy psychologiczno-pedagogicznej związanej z wychowywaniem i kształceniem dzieci i młodzieży, a także wspomagają przedszkola, szkoły i placówki w zakresie realizacji zadań dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych.

Poradnie specjalistyczne prowadzą działalność ukierunkowaną na specyficzny, jednorodny charakter problemów, z uwzględnieniem potrzeb lokalnej społeczności.

Zasady działania publicznych poradni psychologiczno-pedagogicznych regulują przepisy rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 1 lutego 2013 r. w sprawie szczegółowych zasad działania publicznych poradni psychologiczno-pedagogicznych, w tym publicznych poradni specjalistycznych (Dz.U. poz. 199 oraz z 2017 r. poz. 1647).

Prowadzenie publicznych poradni psychologiczno-pedagogicznych należy do zadań oświatowych powiatów. Organ prowadzący poradnię określa rejon jej działania.

Zadania publicznych poradni psychologiczno-pedagogicznych:

  • diagnozowanie dzieci i młodzieży
  • wydawanie opinii i orzeczeń dotyczących kształcenia i wychowania dzieci i młodzieży
  • udzielanie pomocy bezpośredniej uczniom oraz rodzicom
  • realizacja zadań profilaktycznych oraz wspierających wychowawczą i edukacyjną funkcję przedszkola, szkoły i placówki, w tym wspieranie nauczycieli w rozwiązywaniu problemów dydaktyczno-wychowawczych
  • wspomaganie przedszkoli, szkół i placówek.

Pomoc udzielana przez publiczną poradnię psychologiczno-pedagogiczną jest dobrowolna i nieodpłatna. 

Poradnie realizują także zadania profilaktyczne oraz wspierających wychowawczą i edukacyjną funkcję przedszkola, szkoły i placówki polega w szczególności na wspieraniu nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i specjalistów w:

  • rozpoznawaniu potrzeb rozwojowych i edukacyjnych dzieci i młodzieży, w tym w rozpoznawaniu ryzyka wystąpienia specyficznych trudności w uczeniu się u uczniów klas I-III szkoły podstawowej
  • udzielaniu pomocy psychologiczno-pedagogicznej
  • opracowywaniu i realizowaniu indywidualnych programów edukacyjno-terapeutycznych oraz indywidualnych programów zajęć rewalidacyjno-wychowawczych
  • rozwiązywaniu problemów dydaktycznych i wychowawczych.

Poradnie wspierają również przedszkola, szkoły i placówki poprzez:

  • realizację działań z zakresu profilaktyki uzależnień i innych problemów dzieci i młodzieży
  • prowadzenie edukacji dotyczącej ochrony zdrowia psychicznego wśród dzieci i młodzieży, rodziców i nauczycieli
  • udzielaniu, we współpracy z placówkami doskonalenia nauczycieli.

Na pisemny wniosek dyrektora przedszkola, szkoły lub placówki lub rodzica dziecka niepełnosprawnego albo pełnoletniego ucznia niepełnosprawnego, publiczna poradnia jest zobowiązana jest także do współpracy w określaniu niezbędnych warunków do nauki, sprzętu specjalistycznego i środków dydaktycznych, w tym z wykorzystaniem technologii informacyjno-komunikacyjnych.

W systemie oświaty działają również niepubliczne poradnie psychologiczno-pedagogiczne. Poradnie te są uprawnione do wydania opinii w sprawach, w których przepisy nie zastrzegają, że opinia musi być wydana przez publiczną poradnię. W przypadku niektórych opinii, np. opinii o specyficznych trudnościach w uczeniu się lub opinii w sprawie odroczenia rozpoczęcia przez dziecko obowiązku szkolnego lub wcześniejszego przyjęcia dziecka do szkoły podstawowej, w przepisach wskazano, że uprawnioną do wydania opinii są jedynie te niepubliczne poradnie psychologiczno-pedagogiczne założona zgodnie z art. 82 ustawy o systemie oświaty lub art. 168 ustawy Prawo oświatowe, które zatrudniają pracowników posiadających kwalifikacje określone dla pracowników publicznych poradni psychologiczno-pedagogicznych.

Diagnoza

Diagnoza w poradni, a także wydanie informacji o wynikach przeprowadzonej diagnozy czy opinii, odbywa się na wniosek rodzica lub pełnoletniego ucznia. Wydana przez poradnię opinia przekazywana jest do jednostki oświaty do której uczęszcza uczeń również tylko na wniosek rodzica lub pełnoletniego ucznia.

Celem diagnozowania dziecka jest przede wszystkim określenie jego indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz indywidualnych możliwości psychofizycznych, wyjaśnienie mechanizmów jego funkcjonowania w odniesieniu do zgłaszanego problemu oraz wskazania sposobu rozwiązania tego problemu. Diagnoza potrzeb dziecka pozwala na wskazanie kierunków działań w zakresie kształcenia i wychowania dziecka oraz wspomagania jego rozwoju.

Efektem diagnozy jest w szczególności:

  1. wydanie opinii, w tym:
potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju – jest to jedyna opinia wydawana przez zespół orzekający działający w publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej

specyficznych trudnościach w uczeniu się
w sprawie odroczenia rozpoczęcia przez dziecko obowiązku szkolnego
w sprawie wcześniejszego przyjęcia dziecka do szkoły podstawowej
w sprawie udzielenia zezwolenia na indywidualny program lub tok nauki
w sprawie spełniania przez dziecko obowiązku rocznego przygotowania przedszkolnego poza przedszkolem, oddziałem przedszkolnym lub inną formą wychowania przedszkolnego
w sprawie spełniania przez ucznia obowiązku szkolnego lub obowiązku nauki poza szkołą
w sprawie zwolnienia ucznia z nauki drugiego języka obcego
w sprawie objęcia ucznia nauką w klasie terapeutycznej
w sprawie objęcia ucznia zindywidualizowaną ścieżką kształcenia
w sprawie dostosowania wymagań edukacyjnych wynikających z programu nauczania do indywidualnych potrzeb edukacyjnych ucznia
w sprawie pierwszeństwa w przyjęciu ucznia z problemami zdrowotnymi do szkoły ponadpodstawowej
w sprawie zezwolenia na zatrudnienie młodocianego w celu przyuczenia do wykonywania określonej pracy lub nauki zawodu
w sprawie braku przeciwwskazań do wykonywania przez dziecko pracy lub innych zajęć zarobkowych
w innych sprawach związanych z kształceniem i wychowaniem dzieci i młodzieży (np. dla lekarzy, sądu)

2. wydanie orzeczenia o potrzebie:
kształcenia specjalnego
zajęć rewalidacyjno-wychowawczych
indywidualnego obowiązkowego rocznego przygotowania przedszkolnego
indywidualnego nauczania dzieci i młodzieży

3. objęcie bezpośrednią pomocą psychologiczno-pedagogiczną w poradni dziecka, rodziców lub zarówno dziecka jak i rodziców 4. wspomaganie nauczycieli i specjalistów prowadzących zajęcia z dzieckiem w jednostce oświaty do której uczęszcza.

Pomoc

Udzielanie bezpośredniej pomocy dzieciom i młodzieży oraz rodzicom przez poradnie psychologiczno-pedagogiczne polega w szczególności na:

  • prowadzeniu terapii dzieci i młodzieży oraz ich rodzin
  • wspieraniu dzieci i młodzieży wymagających pomocy psychologiczno-pedagogicznej lub pomocy w wyborze kierunku kształcenia i zawodu oraz w planowaniu kształcenia i kariery zawodowej
  • udzielaniu pomocy rodzicom w rozpoznawaniu potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych dzieci i młodzieży oraz w rozwiązywaniu problemów edukacyjnych i wychowawczych.

Opinia o Wczesnym Wspomaganiu Rozwoju


Orzeczenia oraz opinie o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju dzieci wydawane są przez zespoły orzekające działające w publicznych poradniach psychologiczno-pedagogicznych, w tym publicznych poradniach specjalistycznych na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 7 września 2017 r. w sprawie orzeczeń i opinii wydawanych przez zespoły orzekające działające w publicznych poradniach psychologiczno-pedagogicznych (Dz.U. poz. 1743).

Orzeczenia wydawane są na wniosek rodziców dziecka lub pełnoletnich uczniów. Wnioskodawca może wziąć udział w posiedzeniu zespołu orzekającego i przedstawić swoje stanowisko. Orzeczenie wydawane jest wyłącznie wnioskodawcom. Od orzeczenia w terminie 14 dni służy odwołanie do właściwego terytorialnie kuratora oświaty za pośrednictwem zespołu, który wydał orzeczenie. Orzeczenie może być na wniosek rodzica dziecka uchylone lub zmienione.

Wczesne wspomaganie rozwoju to specjalistyczne zajęcia, które mają poprawiać sprawność dzieci z różnymi deficytami — skorzystać z takowych mogą między innymi dzieci z zaburzeniami autystycznymi, czy też maluchy niewidzące lub niesłyszące. Jakie jednak trzeba spełnić wymagania, aby dziecko mogło uczęszczać na zajęcia wczesnego wspomagania rozwoju (WWR)?

Korzystanie z nich przysługuje dzieciom z różnorodnymi zaburzeniami rozwojowymi. Zasady organizacji tychże zajęć, a także kwalifikacji do nich i tego, jak przebiegają, określone zostały w jednym z Rozporządzeń Ministra Edukacji Narodowej.

Jakie dzieci mogą skorzystać z wczesnego wspomagania rozwoju?

Zasadniczo każdemu dziecku, u którego stwierdzona zostanie jakaś niepełnosprawność lub inne zaburzenie rozwoju, zwyczajnie przysługuje możliwość uczęszczania na zajęcia WWR. Aby nieco jednak rozjaśnić sytuację, podać można przykłady najczęstszych problemów, przez które dzieci mogą mieć potrzebę korzystania z takich zajęć — wymienić tutaj można: uszkodzenia wzroku (np. niedowidzenie), uszkodzenia słuchu (np. niedosłuch), znaczne zaburzenia koordynacji ruchowej, niepełnosprawność umysłową, zaburzenia ze spektrum autyzmu, opóźnienie rozwoju mowy, nieprawidłowości rozwoju ruchowego, ogólne spowolnienie rozwoju. Ogólnie nie ma jakichś ograniczeń co do tego, od kiedy dzieci mogą korzystać z wczesnego wspomagania rozwoju. Zalecane jest nawet, aby maluchy zaczynały uczęszczać na zajęcia jak najwcześniej — od chwili wykrycia u nich zaburzeń rozwojowych. Ogólnie dziecko może korzystać z usprawniającej terapii do momentu rozpoczęcia nauki w szkole podstawowej.

Podstawową powinnością rodziców jest oczywiście wypełnienie wniosku o wydanie opinii dotyczącej ewentualnej potrzeby prowadzenia wczesnego wspomagania rozwoju dziecka. Do wniosku trzeba jednak załączyć pewne dokumenty — jednym z istotniejszych jest tutaj zaświadczenie lekarza specjalisty o istniejących u pacjenta deficytach (np. o zaburzeniach słuchu czy wzroku) — wydawaniem takowych typowo zajmują się pediatrzy oraz specjaliści medycyny rodzinnej.

Czasami konieczne może być również dostarczenie innych dokumentów, np. wyników jakichś badań przeprowadzonych wcześniej u dziecka, dokumentacji z przebiegu wcześniejszych terapii (np. logopedycznej) czy opinii o funkcjonowaniu malucha w przedszkolu. Zanim więc rodzice udadzą się już ostatecznie do poradni w celu załatwienia wszystkich formalności, najlepiej najpierw jest się dowiedzieć, jakich dokładnie dokumentów dana placówka wymaga.

Nie da się jednoznacznie powiedzieć, na czym polega wczesne wspomaganie rozwoju. Dokładny przebieg zajęć uzależniony jest bowiem od potrzeb danego pacjenta — u dzieci z nieprawidłowościami rozwoju ruchowego prowadzone są przede wszystkim różne ćwiczenia usprawniające, z kolei u maluchów z zaburzeniami mowy największy nacisk kładziony jest na pracę z logopedą.

Zajęcia trwać mogą przez różny czas — ogólnie jednak w ciągu miesiąca malec odbywa od czterech do ośmiu godzin zajęć wczesnego wspomagania rozwoju. Czas ten dostosowywany jest zarówno do tego, jakie są potrzeby dziecka, jak i do tego, jakie są jego możliwości.

Wczesne wspomaganie rozwoju ma pomagać nie tylko dziecku, ale i rodzicom. Wydawać by się mogło, że ukierunkowane jest ono wyłącznie na małego pacjenta. Nic bardziej mylnego — pomoc jest udzielana tak dziecku, jak i jego rodzinie. Opiekunom proponowana jest chociażby psychoedukacja — polega ona między innymi na wyjaśnieniu, skąd się wzięły problemy ich pociechy, a także opowiedzeniu, na czym dokładnie polegają stwierdzone u niej zaburzenia. Rodzinom udzielane jest również wsparcie w zakresie tego, jak mają interpretować zachowania dziecka i na nie reagować, a także pomaga się im w przystosowaniu warunków domowych do potrzeb malucha.

Zajęcia wczesnego wspomagania rozwoju są całkowicie bezpłatne. Aby dziecko mogło z nich skorzystać, jest oczywiście wymagane posiadanie wcześniej wspomnianej opinii psychologiczno-pedagogicznej, aczkolwiek można ją otrzymać w placówkach publicznych, czyli również bez ponoszenia jakichkolwiek kosztów.

Wczesne wspomaganie rozwoju: jakie są cele tych zajęć?

Podstawowy cel wczesnego wspomagania rozwoju jest oczywisty — zajęcia mają doprowadzić do tego, aby poziom funkcjonowania dziecka był jak najlepszy. Terapia ma za zadanie również zapobiegać pojawianiu się u malucha kolejnych zaburzeń, np. psychicznych, które mogłyby wystąpić ze względu na istniejącą u pacjenta niepełnosprawność intelektualną czy jakiekolwiek inne zaburzenia rozwojowe.

W trakcie WWR dziecko jest na bieżąco poddawane ocenie ze strony zespołu specjalistów. Sprawdzają oni, czy zajęcia wpływają na malucha zgodnie z założeniami, w razie potrzeby dokonywane są modyfikacje wcześniej opracowanego planu. Stale planowane są także kolejne działania — wszystko to ma na celu jak największe usprawnienie funkcjonowania małego pacjenta.

Wczesne wspomaganie rozwoju może przynieść niebagatelne efekty — nierzadko specjalistom udaje się doprowadzić do tego, że istniejące u podopiecznego deficyty uda się skutecznie skompensować. Jednak już sama nazwa zajęć sugeruje, że powinny one być wdrażane u potrzebujących ich dzieci szybko — dlatego właśnie, kiedy rodzice będą mieli choćby tylko cień podejrzenia, że rozwój dziecka może przebiegać nieprawidłowo, powinni niezwłocznie skonsultować się ze specjalistami.

Uwaga! Aby skorzystać z WWR, nie potrzebujecie mieć orzeczenia o niepełnosprawności!



Dowiedz się więcej o Wczesnym Wspomaganiu Rozwoju Dziecka

Przejdź do strony:

Opinia o Kształceniu Specjalnym

Orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego to jeden z najważniejszych dokumentów w edukacji dziecka niepełnosprawnego. Aby je uzyskać należy złożyć odpowiednie dokumenty w poradni pedagogiczno-psychologicznej. Zespół orzekający podejmuje decyzję na podstawie złożonej dokumentacji, rozmów z rodzicami oraz przeprowadzonej diagnozy psychologicznej, pedagogicznej, logopedycznej oraz na podstawie oceny rozwoju intelektualnego, poznawczego, motorycznego, emocjonalnego i społecznego.

Procedura jego uzyskania nie jest trudna, ale warto się o nie postarać, ponieważ dzięki niemu dziecko może uczyć się w sposób dostosowany do swoich potrzeb i możliwości psychofizycznych. Orzeczenie może uzyskać osoba niepełnosprawna w okresie: od momentu rozpoczęcia uczęszczania do przedszkola (2,5 — 3 lata) do czasu ukończenia nauki w szkole ponadpodstawowej.

Jeżeli planujemy posłać nasze dziecko do przedszkola to placówka powinna na tej podstawie zapewnić dziecku zajęcia rewalidacyjne.

Dowiedz się więcej o Kształceniu Specjalnym

Przejdź do strony: